ΕΔΔΑ Τσιώλης κατά ΕΛΛΑΔΑΣ (19.11.2024)

Με την πρόσφατη νομολογία του ΕΔΔΑ κρίθηκε ότι η προϋπόθεση παραδεκτού της αίτησης αναίρεσης για την ύπαρξη αντίθετης νομολογίας επί του κρινόμενου θέματος ή η έλλειψη αυτής, παραβιάζει το δικαίωμα πρόσβασης στο δικαστήριο.

Η υπόθεση αφορά σε αίτηση αναίρεσης που ασκήθηκε ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας σε συνέχεια απορριπτικής απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών επί αγωγής αποζημίωσης, η οποία απορρίφθηκε με την υπ’ αριθμ. 115/2017 απόφαση του ΣτΕ, λόγω μη συμμόρφωσης με τις προϋποθέσεις παραδεκτού σύμφωνα με το Ν. 3900/2010.

Το ΕΔΔΑ, μετά από προσφυγή του αναιρεσείοντος, έκρινε ότι δεν μπορεί ζητείται από τον αναιρεσείοντα ως προϋπόθεση παραδεκτού της αίτησής του να προσκομίσει νομολογία, τη στιγμή που οι αποφάσεις των διοικητικών και γενικότερα των εθνικών δικαστηρίων δεν δημοσιεύονται σε κανένα επίσημο έντυπο ή σε βάση δεδομένων, στην οποία να έχει ο διάδικος ή ο δικηγόρος του απρόσκοπτη πρόσβαση. Και δη, όταν πρόκειται για την κρίση του Δικαστηρίου τελευταίου βαθμού (ΣτΕ) και μάλιστα με ειδική αναφορά σε συγκεκριμένες αποφάσεις ήδη από το εισαγωγικό δικόγραφο.

Με την απόφασή του αυτή, το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ελλάδα καθώς με τον περιορισμό αυτό που τίθεται με το ν. 3900/2010 και την υπέρμετρη αυστηρότητα με την οποία τούτο εφαρμόζεται από το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, περιορίζεται το θεμελιώδες δικαίωμα του προσφεύγοντος για πρόσβαση στο Δικαστήριο αυτό. Κατόπιν των ανωτέρω, το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της ΕΣΔΑ και επιδίκασε 6.000 ευρώ για ηθική βλάβη.

Αποποίηση ευθύνης: Οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό το άρθρο δεν αποτελούν (ούτε προορίζονται να αποτελέσουν) νομική συμβουλή. Τέτοιου είδους νομική συμβουλή μπορεί να παρέχεται μόνο από τους εξειδικευμένους δικηγόρους μας, οι οποίοι θα εξετάσουν όλες τις πληροφορίες που θα παρουσιάσετε σχετικά με την υπόθεσή σας.